Polski Związek Motorowy

Paweł Hoffman:
Mój pierwszy start w 2015 roku zaplanowałem na GSMP w Załużu. Jednak z powodu braku możliwości czasowych musiałem przełożyć to na okres późniejszy i stąd decyzja o starcie w Rzeszowiaku. I tej decyzji nie żałuję. Rajd miał niespełna siedmiokilometrowe odcinki, które posiadały wszystkie atuty sierpniowego Rajdu Rzeszowskiego. Jeśli chodzi o nasz przejazd to szczęście nie służyło nam na OS Siedliska gdzie najpierw straciliśmy hamulce i „przestrzeliłem” dwójkowy zakręt, a potem w rozproszeniu zacząłem jechać trzecie okrążenie. To oczywiście było niczym, kiedy na ostatniej pętli urwała się dźwignia zmiany biegów i wpadła pod moje siedzenie. Pozostał kikut lewarka i tak dojechaliśmy do mety szukając miotającej się pod nogami dźwigni. Pomimo tych drobiazgów utrzymaliśmy sportowy fason i poczucie humoru. Tutaj chciałbym podziękować organizatorom i w dużej większości miłej obsłudze rajdu.

Marcin Barłoga:
Przed startem założenie było jedno, dojechać do mety. Pierwsze kilometry oesowe pokazały, iż będzie to trudne zadanie. W niektórych momentach brakowało nam hamulca a gdy przejechaliśmy przez metę lotną pierwszego odcinka myślałem, że się palimy. Szybko okazało się jednak, że to właśnie z hamulców unosi się gryzący dym. Praca serwisu i zmiana stylu jazdy pomogły w likwidacji wspomnianych problemów. Drugą pętlę przejechaliśmy dużo szybciej. Ja złapałem płynność w dyktowaniu opisu, Paweł natomiast jechał bardziej zdecydowanie, wreszcie Polonez uślizgiwał się tyłem w zakrętach. Trzecia pętla to wesoła historia z urwaną dźwignią zmiany biegów. Obowiązki pilota rozszerzyłem o trzymanie lewarka i pomoc w zmianie biegów. Z uśmiechem na twarzy całkiem sprawnie dotarliśmy do mety. 1 Rajd Rzeszowiak to już przeszłość, będę go miło wspominać. Świetne trasa, bardzo dobra atmosfera – to wszystko sprawia, że za rok pojadę kolejną edycję tego rajdu.

Maciej Wojdyło:
Tak jak się spodziewaliśmy rajd odbywający się na odcinkach „Rzeszowskiego" okazał się bardzo trudny. Dzięki wielu technicznym partiom jechało nam się bardzo przyjemnie, bo wybitnie nie lubię „tępej dzidy" po prostych...