Polski Związek Motorowy

Ostatni tydzień nie napawał pozytywnymi informacjami dla naszej społeczności. W sobotę 19 czerwca, jak błyskawica, obiegła cały kraj informacja o tragicznej śmierci bliskiego nam wszystkim człowieka, Roberta Piętki. Telefony, wyjaśnienia i próba dociekania, czy to na pewno sprawdzone wieści. Nikt nie mógł uwierzyć! A jednak! Stało się najgorsze!

Dziś żegnaliśmy go z pokorą i refleksją. Osobiście, lub na odległość. Każdy jak mniemam, tworzący społeczność miłośników zabytkowej motoryzacji w Polsce zamarł na chwilę w zadumie i był z Nim we wczesne popołudnie w upalnym Lubartowie.

Młody, pełen pomysłów człowiek, z jasnym planem, z masą projektów i niespożytą energią do działania opuścił nasze szeregi. Dość pisać o jego funkcjach i zasługach. Każdy wiedział co robi i co reprezentuje. Jaki jest. Zarówno w strukturach PZM, będąc członkiem Głównej Komisji Pojazdów Zabytkowych, Przewodniczącym Podkomisji Motocyklowej w w/w, czy jako działacz w lokalnych społecznościach miejskich i gminnych, czy jako sąsiad i kolega. Zawsze pomocny i otwarty, jednocześnie konkretny i zdeterminowany. Nigdy bez konstruktywnego dialogu i argumentacji nie obstawiający przy swoim. Człowiek, znajdujący czas dla każdego, nawet, gdy w danej chwili miał masę pracy i obowiązków. Ot poczciwy człek.

Przede wszystkim jednak odszedł nasz świetny kumpel i kompan do przepastnych i niekończących się rozmów o motocyklach i autach z minionych epok. Do rozważań „co by zrobić by nam wszystkim było lepiej”, byśmy jak najwięcej pereł motoryzacyjnych mogli uratować i cieszyć nimi na kolejnych spotkaniach miłośników dawnej motoryzacji!

Spoczywaj zatem nasz przyjacielu w spokoju i czekaj. Pamięć o Tobie zawsze będzie w naszych sercach, a gdy się spotkamy i zaczniemy naprawiać niebiańskie wehikuły to nie wiem, czy wystarczy części, by wszystko naprawić.

Tekst: Daniel Gągol (KDM Magnet)