VIII Rajd „Ziemi Obiecanej” - relacja

Tegoroczny Rajd Ziemi Obiecanej odbywał się przy „angielskiej” pogodzie. Ale wcale ta mżawka nie zniweczyła frajdy ze spotkania grona przyjaciół rywalizujących w motocyklowych rundach Mistrzostw Polski Pojazdów Zabytkowych. Nie popsuła rajdowej zabawy, nie przeszkodziła obcowaniu z historią Polski, nie zakłóciła spotkań ze świadectwami upamiętniającymi tę historię. 

Ósma edycja tego rajdu poświęcona była wkładowi łódzkich bohaterów w zwycięstwa, które ukształtowały granice Rzeczypospolitej, odrodzonej po długich latach zaborów. Wkładowi łodzian w zwycięstwo, które ocaliło Polskę i Europę przed zalewem, zbrodniczej, wrogiej nam, sowieckiej ideologii. 

Jednak – zapewne słuchając meteorologicznych prognoz – jedna trzecia wcześniej zgłoszonych motocyklistów „wymiękła”. Na starcie stanęło tylko 21 załóg, ale wszyscy bezpiecznie i w komplecie dotarli do mety. 

Tegoroczny rajd w zasadzie nie odbiegał od wypracowanego przez organizatora – Stow. „Motocykl Moje Hobby” – schematu. Jednodniowe rajdowanie: pięć odcinków, w tym jeden pieszy w miejscu newralgicznym dla tematyki aktualnego rajdu. Tegoroczny spacerek miał miejsce wokół łódzkiej archikatedry, gdzie znajduje się kilka pomników i tablic pamiątkowych tematycznie związanych z wojną polsko-bolszewicką. 

Do przejechania na kołach było ok. 85 kilometrów, ze „spacerową” średnią szybkością nie przekraczającą 25 km/h, wg prostych itinererów strzałkowych – jak zwykle perfekcyjnych, autorstwa kol. Piotra „Besy” Czecha. 

Pewną nowością na tej rundzie MPPZ był tylko system jazdy patrolami, po 3 motocykle. System wprowadzono już w 2019 r., na VII Rajdzie Ziemi Obiecanej, ale nie był on wówczas rundą mistrzostw. System sprawdził się znakomicie, a że nie kłócił się z regulaminem MPPZ, więc organizator go zastosował też w tym roku, polepszając dzięki temu bezpieczeństwo uczestników w ruchu miejskim. 

Rajd był trochę trudniejszy niż zwykle, bo w połowie odbywał się na miejskich ulicach. Uczestnicy jednak doskonale dali sobie radę a nawet dziwili się, że pod archikatedrę, znajdującą się – bądź co bądź – w centrum Łodzi, podjechali po ulicach o niewielkim ruchu, nawet w dużym stopniu o gruntowej nawierzchni. 

Sporą atrakcją był też konkurs strzelecki na strzelnicy Łódzkiego Towarzystwa Strzeleckiego „Bractwa Kurkowego”. Tamże też uczestnicy zjedli półmetkowy poczęstunek. Bardzo im smakowała tradycyjna łódzka zupa – tzw. „zalewajka” (żur z ziemniakami, jajkiem i białą kiełbasą). 

O miejscach zajętych w sportowej rywalizacji zdecydowały głównie: pierwszy odcinek, będący jazdą na regularność i konkursy sprawnościowe: wolna jazda, OTJ-ka i dwie próby SZ. Test z BRD raczej nie sprawiał trudności. Dość trudny i brzemienny punktami karnymi był za to test z historii motocykla. Tu najlepiej wypadli czytelnicy – prenumeratorzy biuletynu „Motocykl Moje Hobby”, bo pytania zostały tradycyjnie opracowane na podstawie artykułów z dwóch ostatnich roczników tego  periodyku. 

Tradycją rajdów „Ziemi Obiecanej” jest też książka rajdowa – mająca formę specjalnego wydania biuletynu MMH. Niezwykle starannie wydana broszura jest zawsze połączeniem rajdowej karty drogowej ze skromnym przewodnikiem po pokazywanych obiektach i zadaniach turystycznych. W tym roku książka rajdowa miała 44 treściwe strony, ilustrowane mało znanymi, historycznymi fotografiami. 

Jako wizytujący z ramienia GKPZ obserwator, dowiedziałem się, że tegoroczny rajd rodził się w wyjątkowych bólach. Ale o tym opowie jego główny inicjator – kol. Piotr „Besa” Czech, którego prosiłem o szczegóły. 

„Łódź jest totalnie pokopana.” – powiedział – „Wiele ulic jest remontowanych, co wymagało aż 4-krotnych poprawek w itinererach, bo wciąż pojawiały się nowe utrudnienia. Do tego, budowa zachodniej obwodnicy miasta, czyli ekspresowej drogi S14, znacznie wydłużyła rajd. Trzeba było podjechać prawie pod Pabianice (i to dwukrotnie) aby uniknąć zmian organizacji ruchu na wjeździe i wyjeździe z Łodzi. Trasa musiała być  kilkukrotnie objeżdżana i korygowana. Na przykład na jednej z leśnych dróg, ktoś niespodziewanie ułożył w poprzek kilka wielkich kamieni – przejazd zaprzęgiem stał się niemożliwy. 

Podczas ostatniego przejazdu, tuż przed rajdem, okazało się, że na trasie złamał się potężny konar drzewa – sprawę musiało wyjaśnić dwóch kolegów z piłą. 

Na IV odcinku nie dało się przejechać ciekawą, gruntową drogą koło ruin starego młyna Charzew, bo miasto posiada tylko niewielką jej część, ale to wystarczyło, żeby ustawić tam znak zakazu ruchu. Reszta drogi prowadzi przez działki będące własnością różnych podmiotów – osób prywatnych i firm, z których część już dawno nie żyje a firmy nie istnieją. Szkoda, bo okolica malownicza, z ciekawym mostkiem na rzece Ner. Jechaliśmy tamtędy już na I Rajdzie Ziemi Obiecanej. 

Załatwienie wjazdu na ulicę Piotrkowską pod dom w którym za młodu mieszkał Jan Kowalewski – łódzki bohater, człowiek który złamał bolszewickie szyfry i walnie przyczynił się do polskiego zwycięstwa w wojnie 1919-21 – pochłonęło półtora miesiąca zmagań z Urzędem Miasta Łodzi. Dziesiątki maili, telefonów i dużo nerwów. Szczytem urzędniczej paranoi było żądanie, abyśmy podali numery rejestracyjne motocykli i dane osobowe wszystkich uczestników rajdu do wyprodukowania identyfikatorów, uprawniający do wjazdu na ten niespełna 200-metrowy odcinek „Pietryny”. Wjazdu na, dosłownie, kilka minut!

W końcu znalazła się mądra urzędniczka – pani Magdalena, notabene żona i córka motocyklistów, która organizowała już podobne rajdy. Poradziła nam, aby wystąpić do Urzędu Miasta o pozwolenie na zorganizowania tam „Zgromadzenia publicznego” i ten pomysł dał pozytywny rezultat. Wystarczył jeden identyfikator dla „Przewodniczącego zgromadzenia”. Podjąłem się tej ... zaszczytnej funkcji” – zakończył ze śmiechem Piotr.

Już wjeżdżając na teren lutomierskiego Salezjańskiego Ośrodka „Don Bosco”, od lat goszczącego Rajd Ziemi Obiecanej, zauważyłem, że biuro rajdu zostało przeniesione do innego, dalszego domku. Koleżanka Krysia Jusis, przemiła komandor tego rajdu (i wszystkich poprzednich też), na moje pytanie, „Dlaczego tak?” podzieliła się takimi ... „gorzkimi żalami”: 

„Też zostaliśmy zaskoczeni sytuacją, że tamten domek (z wyposażeniem kuchennym i pełnym węzłem sanitarnym) został komuś wynajęty za 500 zł na weekend. Rezerwując miejsce na bazę rajdu – jeszcze w grudniu ub. r. i potwierdzając zamówienie w kwietniu, liczyliśmy na tradycyjny plan zakwaterowania, wypracowany przez lata współpracy. Niestety, ks. Piotr – kierownik ośrodka, okazał się ... dusigroszem, dla którego mamona okazała się ważniejsza od tradycji i kulturowych kanonów. Jako osoba niepełnosprawna muszę zmierzyć się teraz z poważnym utrudnieniem. Prócz łazienki brakuje tu nawet lodówki do przechowania produktów spożywczych na bal komandorski. Dobrze, że nie ma upału.” – Krysia nie kryje wzburzenia – „Nie ma tu nawet wody, czajnika i kubków aby przyjeżdżających w deszczu, zmarzniętych uczestników, poczęstować gorącą herbatą...” 

No cóż, nawet duchownych dotyka ten znak naszych czasów, wyrażony w genialnej fraszce Stanisława Jerzego Leca  „Ojcowie – Termopile! Synowie – za ile?” 

Ale wracajmy do rajdu. Oprócz uczczenia bohaterów polskiego zwycięstwa nad bolszewikami i setnej rocznicy zwycięskiego III Powstania Śląskiego, impreza upamiętniała także stulecie istnienia diecezji łódzkiej. Dlatego organizatorzy poprosili Metropolitę Łódzkiego o przyjęcie patronatu nad rajdem. Ksiądz arcybiskup Grzegorz Ryś, wykazał zainteresowanie i przychylił się do prośby. 

Większość łódzkich pomników i tablic upamiętniających wspomniane wydarzenia sprzed stu lat znajduje się wokół i wewnątrz Archikatedry Łódzkiej. Na dodatek, w ten rajdowy dzień (18 września) przypadał właśnie odpust w katedrze – świątynia jest pod wezwaniem św. Stanisława Kostki. Prócz neogotyckiego kościoła i jego pięknego wyposażenia uczestnicy rajdu obejrzeli m.in.: 

- pomnik księdza Ignacego Skorupki, który od września 1918 roku, pracował jako wikariusz w jednej z parafii w Łodzi. Na początku sierpnia 1920 roku został kapelanem wojskowym a 14 sierpnia zginął podczas Bitwy Warszawskiej.

- tablicę na murze katedry, poświęconą 203 łódzkim żołnierzom poległym w obronie Ojczyzny w latach 1914-1920. Na pierwszym miejscu umieszczono nazwisko porucznika Stefana Pogonowskiego, łodzianina, dowódcy 1. Batalionu 28. Pułku Strzelców Kaniowskich. Poległ podczas Bitwy Warszawskiej, w nocy z 14 na 15 sierpnia 1920 r., gdy porwał za sobą swoich żołnierzy do natarcia.

- płaskorzeźbę przedstawiającą Matkę Bożą Katyńską (ikonę Kozielską), która przytula do swojej twarzy żołnierza polskiego, zamordowanego strzałem w tył głowy. Zbrodnia katyńska na polskich oficerach była zemstą Stalina za przegraną przez bolszewików wojnę z Polską w latach 1919-21.

- łódzki Grób Nieznanego Żołnierza, będący pierwszym tego typu pomnikiem w Polsce.  

Prócz upamiętnień, ściśle związanych z wojną  polsko-bolszewicką, obejrzeliśmy tutaj tablicę poświęconą Helenie Kowalskiej, która modliła się w tutejszej katedrze w latach dwudziestych ub. wieku, zanim została zakonnicą, błogosławioną, a potem świętą i patronką Łodzi. Obejrzeliśmy także piękny pomnik papieża Jana Pawła II, na którym dzisiejszy święty przedstawiony jest w ruchu – takim był, gdy podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny odwiedził Łódź. Wszystkie te upamiętnienia były treścią rajdowych zadań turystycznych (były samoobsługowymi PKP-ami). 

Dwa zadania turystyczne związane były z por. Janem Kowalewskim. Na ulicy Piotrkowskiej podjechaliśmy  pod dom rodzinny przyszłego, genialnego kryptologa, którego praca nad deszyfrażem sowieckich depesz umożliwiła udany kontratak Wojska Polskiego i zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej i w całej wojnie polsko-bolszewickiej. Ok. 150 m. dalej na ulicy Nawrot zobaczyliśmy ogromny mural z podobizną Jana Kowalewskiego. Obraz stworzony został z milionów cyferek i liter, niby z szyfrogramu – po prostu genialne! 

Na zakończenie tego krótkiego sprawozdania wspomnę że organizatorzy podtrzymali też na tym rajdzie tradycję smacznych i pożywnych „Balów Komandorskich”. Brakło tylko muzyki, bo aparatura audio popsuła się (ot złośliwość rzeczy martwych), ale wcale nie wpłynęło to negatywnie na atmosferę spotkania.  W niedzielę rano – to też tradycja rajdów Ziemi Obiecanej – wszyscy uczestnicy „zostali puszczeni z torbami” pełnymi nagród. 

Większość przyznanych nagród ufundowały urzędy podległe patronom rajdu. Oprócz arcybiskupa patronat nad rajdem sprawowali: Starosta Pabianicki, p. Krzysztof Habura; Prezydent Pabianic p. Grzegorz Mackiewicz; Prezydent Łodzi, p. Hanna Zdanowska i Wójt Gminy Lutomiersk, p. Tadeusz Borkowski.

W imieniu wszystkich uczestników rajdu serdecznie dziękuję patronom, sponsorom a zwłaszcza organizatorom. To był dla nas dobrze spędzony czas. 

Teskt: Daniel Gągol i Piotr "Besa" Czech

Galria zdjęć

Pojazdy zabytkowe: 

News

Polacy w Ostbelgien Classic - finale FIA Historic Regularity Rally Trophy
Już w najbliższy piątek, 2 grudnia, startuje rajd Ostbelgien Classic 2022,... więcej
GKPZ wręczyło puchary najlepszym załogom MPPZ i MPHRR 2022
W sobotę, 26 listopada, w Hotelu Lamberton w Ołtarzewie odbyło się uroczyste... więcej
Uroczyste zakończenie sezonu MPPZ i MPHRR 2022 - galeria zdjęć
Galeria zdjęć z uroczystego zakończenia sezonu MPPZ i MPHRR 2022, które... więcej
Zgłoś się na Zakończenie Sezonu MPPZ i MPHRR
Przypominamy, że na kolację z uroczystym zakończeniem sezonu MPPZ i MPHRR... więcej
Komunikat nr 5/2022 - Zakończenie Sezonu GKPZ 2022
KOMUNIKAT Nr 5/2022 Głównej Komisji Pojazdów Zabytkowych PZM GKPZ zaprasza... więcej
Zatwierdzone wyniki MPPZ (motocykle, samochody) oraz MPHRR 2022
KOMUNIKAT Nr 4/2021 Głównej Komisji Pojazdów Zabytkowych PZMNiniejszym... więcej
W starym kinie, czyli moto-gwiazdy na czerwonym dywanie - AK Wielkopolski podczas Retro Motor Show
Komisja Pojazdów Zabytkowych Automobilklub Wielkopolski, w ramach Retro Motor... więcej
Komunikat Nr 3/2022 - Nadsyłanie propozycji do tytułu Automobil i Motocykl roku 2022
W związku ze zbliżającym się zakończeniem sezonu Pojazdów Zabytkowych, Główna... więcej
Komunikat nr 2/2022 - Zgłoszenie imprez do kalendarza 2023
Komunikat nr 2/2022 Głównej Komisji Pojazdów Zabytkowych PZMGKPZ zwraca się do... więcej
49. Poznański Międzynarodowy Rajd Pojazdów Zabytkowych - galeria zdjęć
W dniach 15-18 września w Poznaniu i okolicach odbył się 49. Poznański... więcej

Strony

- Archiwum

Facebook

Patroni medialni Mistrzostw Polski Pojazdów Zabytkowych

 

 

 

 

 

Oficjalny pomiar czasu w Historycznych Rajdach na Regularność

Krotki film z 55 Rajdu Barbórka. Autor: Sebastian Czerwiński / Automobilklub Polski

Strony

Fédération Internationale des Véhicules Anciens