Polski Związek Motorowy

W dniach 23 – 26 czerwca odbył się po raz 25, Mazowiecki Rajd Weteranów Szos „Magnet 2022”. W ramach imprezy rozegrano motocyklową rundę MPPZ, drugą w tym sezonie.

Jak przystało na „jubileuszówki” nie mogło zabraknąć nowości. Stali bywalcy pamiętają, że zawsze bazą rajdu bywały mińskie internaty. Gościnne, ale ze względu na panujące jeszcze wiosną ograniczenia epidemiczne, niestety zamknięte. Postanowiliśmy zatem poszukać alternatywy. Padło na posadowioną urokliwie zagrodę agroturystyczną o wdzięcznej nazwie „Julianówka”. Oddalona o pięć kilometrów od mińska wioska, położona wśród lasów była ciekawym rozwiązaniem. Można było zamieszkać w domkach, lub jak za dawnych, dobrych, motocyklowych czasów w namiocie. Wszystko z pełnym węzłem sanitarnym, łaźnią i mini restauracją.

Co do samego rajdu, to po raz pierwszy przyjął on formę dwudniową, co zaowocowało w sumie jego ponad dwustukilometrową długością. Naturalnie z większą jego częścią dnia pierwszego. Zmagania odbywały się na częstych odcinkach szutrowych, co niestety zawsze budzi kontrowersje. Głosy są podzielone, ale u wszystkich rajdowiczów przybywających na metę dało się spod kurzu wyczytać szczere uśmiechy. Tych, którzy piaszczystych dróg nie tolerują pragniemy zapewnić, że to dla ich dobra, bowiem za kilka lat, w dobie asfaltowania wszystkiego takie uroki będą prawdopodobnie tylko w rezerwatach. Niejednokrotnie bywało, że tworzony w marcu itinerer trzeba było przed rajdem aktualizować. Po prostu ubywa tego z czego słyną nasze strony – „mazowieckich piasków”. Nie muszę też przypominać, że jest to poniekąd naturalne środowisko pojazdów z lat 30 i 40 XX w.

Tak więc w tumanach kurzu upłynął pierwszy dzień zmagań. Zwieńczony ogniskiem z tradycyjnymi dla Magnetu kiełbaskami. Sobota to już lekkie, bardziej turystyczne wojaże na zdecydowanie twardszym gruncie. Meta i konkurs elegancji, który jak od lat w Mińsku bywa musiał odbyć się na dziedzińcu zabytkowego pałacu rodu Dernałowiczów, obecnie siedziby Miejskiego Domu Kultury. Stąd, po pożywnej strawie zawodnicy udali się do leśnej bazy, by oczekiwać na zasłużony Bal Komandorski. Ten jak zawsze podniosły, szczególnie, że nadrabiając „covidowe” zaległości świętowaliśmy drugi, także srebrny jubileusz. Naszemu klubowi „stuknęło” bowiem w zeszłym roku ćwierćwiecze działalności. Mamy nadzieję, że ta alternatywna baza przypadła wszystkim do gustu. Czy pozostaniemy przy formule dwudniowej? Jeszcze za wcześnie rozprawiać. Wszystko będzie zależało od głosów i opinii, które będziemy zbierać na kolejnych rundach sezonu A.D. 2022. Serdecznie dziękujemy przybyłym i zapraszamy wszystkich za rok.

Tekst i zdjęcia: Daniel Gągol 

Galeria zdjęć